“1 november gaat de vlag uit!”

Margriet vertelt: “Ik begon met roken op mijn 17e tot het moment dat ik voor het eerst zwanger werd. Toen ben ik uiteraard gestopt en heb ik niet aan roken gedacht. Zo ging het bij mijn volgende zwangerschappen ook. Ik heb in totaal 16 jaar niet gerookt. Maar een gezin kan best hectisch zijn en dan krijg je toch weer trek in een sigaret. Tijdens een vakantie met vriendinnen vroeg ik aan een vriendin die aan het roken was: ‘Mag ik een trekje?’ Nou, van het een komt het ander en voor ik het wist, stond ik zelf weer in de rij bij de supermarkt om een pakje sigaretten te kopen. Vanaf dat moment werd het alleen maar erger. De laatste drie jaar heb ik echt intensief gerookt. Bijna een pakje per dag…”

“De onrust begon al ‘s avonds op de bank. Dan dacht ik: ‘Moet ik nog naar de supermarkt? Heb ik nog wel genoeg sigaretten voor morgenvroeg?’ Ik had continu het gevoel dat ik moest checken of ik nog wel voldoende sigaretten in mijn tasje had zitten. Want stel je voor dat ik bij de start van de dag geen sigaret in huis heb, hoe moet dat dan? Dat ik zo gedacht heb, kan ik me nu niet meer voorstellen”.

“‘s Morgens stapte ik mijn bed uit, ging onder de overkapping zitten en stak mijn eerste sigaret op. Zat ik daar ‘s morgens om 7:30 uur in de tuin te roken, voordat de kinderen en mijn man wakker werden. Zodra de kinderen naar beneden kwamen, schoot ik snel de douche in, want ik dacht: ‘Dan ruiken ze niks’.

Als de kinderen weg waren, pakte ik een kopje thee met nog een sigaretje. Vervolgens begon ik met werken, meestal thuis, en dan rookte ik tussendoor. En was ik onderweg? Ja, dan was er wel ergens een parkeerplaats waar ik even kon stoppen om te roken. Dat deed ik echt. Kan ik me nu gelukkig ook niks meer bij voorstellen.

“Op een dag was ik voor werk in een huisartsenpraktijk en toen dacht ik: ‘Hè bah, ik ruik mezelf gewoon, hier in deze frisse praktijk. Tijd om te stoppen. Maar ja, toen moest ik het ook echt gaan doen. Ik had al eerder geprobeerd om te stoppen, maar dat was mislukt. Misschien was ik er toen nog niet klaar voor. Ik kon de knop nog niet omzetten. Je moet namelijk wel volledig achter je stoppoging staan. Als je het voor je omgeving doet, dan gaat het niet gebeuren. Je moet het echt voor jezelf doen”.

“Ik hoorde over de werkwijze van Nationale Apotheek. Hoe zij stoppers steunen.

Niet alleen door het inzetten van nicotinevervangers of stoppen-met-roken-medicatie, maar ook in combinatie met coaching. Toen dacht ik: ‘Dit is prima voor mij’. Ik heb graag mensen om me heen en als ik dan wil stoppen, hoef ik het in mijn ogen niet alleen te doen. Er zijn allemaal mensen die zich om mij bekommeren. Mijn coach nam contact met mij op. Naar mijn idee is ondersteuning van een coach verstandig als je veel rookt en wil stoppen. Zij heeft vooral naar me geluisterd en tips gegeven. Bijvoorbeeld: ‘Als jij denkt dat je een momentje voor jezelf nodig hebt, pak dan even iets anders dan een sigaret. Een kop thee ofzo’. Dat deed ik dus. En als ik een verveel momentje had, dan trok ik me even terug en ging ik iets anders doen als afleiding”.

“De eerste paar dagen dat ik gestopt was, vond ik het heftigst. Vooral de ochtenden. Daar zag ik heel erg tegenop, want dan rookte ik veel. Ik weet nog dat ik gestopt ben op een zondagavond. Dit weekend zat vol met feestjes en ben ik nog helemaal los gegaan met het roken. Om 0.00 uur heb ik heel bewust mijn laatste sigaret gerookt. Maandagochtend zat ik in m’n eentje in de auto op weg naar Groningen. Ik heb meerdere keren de afslag naar de benzinepomp genomen met de gedachte om sigaretten te gaan kopen. Ik kocht ze vervolgens niet en reed de snelweg weer op. Ik dacht: ‘Kom op Margriet, nou volhouden’.

“Ik vond het een goed idee om een potje te vullen met geld dat ik voorheen uitgaf aan sigaretten. Daar heb ik na een tijdje mega dure laarzen van gekocht. Normaal gesproken zou ik nooit zo’n bedrag aan laarzen uitgeven, maar nu was het een mooi cadeau voor mezelf als beloning voor het stoppen met roken. Via een app op m’n telefoon houd ik nog steeds bij hoeveel dagen ik inmiddels gestopt ben en hoeveel geld het me tot nu toe bespaart heeft. Het geldpotje vul ik niet meer, maar het was vooral in het begin absoluut een extra stimulans om het stoppen vol te houden”.

“In die eerste weken heb ik best veel met mijn coach gebeld en met het groepje dat op hetzelfde moment als ik gestopt was. Nicotinepleisters hebben mij ook geholpen. Alleen sliep ik er op een gegeven moment niet meer zo lekker van. Dus toen besloot ik ze alleen overdag te gebruiken. Na anderhalve week dacht ik: ‘Nu moet ik het toch zelf kunnen?’ En dat is gelukt! Ik moet wel zeggen dat het stimulerend werkt als iemand in je omgeving je er even aan herinnert dat je goed bezig bent. Mijn HR-directeur stuurde mij bijvoorbeeld berichtjes met: ‘Hoe gaat het? Ik vind het zo knap van je dat je gestopt bent’. Dankzij de nicotinepleisters in combinatie met de begeleiding van Nationale Apotheek is mijn stoppoging succesvol geweest”.

“Eind februari 2022 stond Carnaval voor de deur. Ik was al even gestopt met roken. Mijn vriendinnen en ik zijn ‘carnaval-minded’, dus we vieren dat uitgebreid. Ik dacht meteen: ‘Hoe ga ik dat feest overleven?’ Mijn beste vriendin, die ook graag wilde dat ik het volhield, had een idee. Ze had speciaal voor mij een plastic tasje in haar kiel gedaan met daarin kauwgom met meloen smaak. Die vind ik heel lekker! Elke keer als ik liet vallen dat ik zin had in een sigaretje, kreeg ik zo'n groot stuk kauwgom in mijn mond geduwd. Grappig natuurlijk, maar suf genoeg wel de reden waarom ik het vol heb gehouden. Heel erg lief dat ze me zo gesupport heeft”.

“Of ik iets merk aan mijn lijf sinds ik gestopt ben met roken? Zeker!! Het klinkt misschien stom, maar ik heb geen stress meer. Ik hoef 's avonds niet meer te checken of ik genoeg sigaretten heb. Voel me ook echt veel fitter. En die paar kilo extra, daar ga ik nu mee aan de gang. Ik snap niet dat ik niet eerder gestopt ben. Maar ja, ik was er gewoon nog niet klaar voor. Ik geloof echt dat het je lukt om te stoppen, als je er zelf he-le-maal achter staat”.

“Het is eigenlijk helemaal niet zo knap dat je stopt met roken, maar toch voelt het voor mij echt als fantastisch! Ik zei laatst tegen mijn kinderen: ‘Ik denk dat ik 1 november de vlag buiten hang’. ‘Hoezo, mama?’ vroegen ze zich af. ‘Nou, omdat ik dan een jaar gestopt ben met roken’. ‘Jaaaaa, dus….?’ was hun reactie. Snap ik wel, maar voor mij voelt het echt alsof ik iets heb bereikt waar ik trots op kan zijn. Ik vind het heel fijn dat ik niet meer rook. Mijn moeder en vriendinnen trouwens ook. Het stoppen met roken heeft me alleen maar positieve dingen opgeleverd”.